Laat het gaan laat het vallen laat het los...
Door: Verschuure
Blijf op de hoogte en volg Wilfred
08 Juli 2012 | Nederland, Muiden
Laat het gaan laat het vallen laat het los…
2008 vakantie in Noorwegen. Op een van de dagen als ik daar rondslenter en de vervallen mooie plekjes zie en bekijk, en vraag in mijn gedachte aan God. “Mag ik hier iets van maken, iets mee doen?” Krijg ik terug in mijn gedachte: “Ik heb iets nieuws voor jou.”
Paar maanden geleden een laat ik zeggen stukje film in mijn gedachte. Ik zat onder water en een touw voor mij. Ik trok mij aan het touw naar boven, maar het touw ging sneller naar beneden dan dat ik mijzelf naar boven kon trekken en werd dus verder onder water getrokken omdat ik het touw vast hield.
Daarbij de gedachte: “laat het touw los en kom boven. Laat je eigen zekerheden los deze trekken je alleen maar onder water”
Vorige week de langverwachte brief van de autoriteiten van Noorwegen. Ik mag ondanks mijn ervaring als elektricien niet aan de slag in Noorwegen als Elektriker.
De toezegging voor een baan was er op voorbehoud dat ik die erkenning, de Fagbref had. Geen fagbref geen baan.
Gister waren wij op het strand en ik heb daar een moment gepakt om na te denken. Ik kreeg hoofdpijn van het piekeren en vervolgens pijn om te stoppen met piekeren dat ik aan het piekeren was en en en … Ik ging in mijn gedachte terug in dat stukje film en liet daar heel bewust het touw los en kon dus naar boven zwemmen. Boven zat ik in open water. Alleen maar water welke kant ik ook keek. ik zag heel in de verte een glinstering van iets dat een stad zou kunnen zijn. Langs mij zag ik een touw drijven dat in de richting van die glinstering bewoog. Ik pakte dit touw vast en werd als een waterskiër naar die glinstering getrokken. Ik was in een tiende van een seconde heel ver weg van die plek waar ik boven was gekomen. Weg van alles dat ik ken, kan en doe.
Dit samen met die eerste zin van het nieuws was ik dus heel snel onderweg naar iets nieuws.
Komende september is er voor mij de optie om naar Noorwegen te gaan. Deze optie pak ik op, maar waar ik heen ga en wat er op mij wacht ik heb geen idee.
Iets nieuws. Iets anders.
Ik ben wel nieuwsgierig.
Wilfred
2008 vakantie in Noorwegen. Op een van de dagen als ik daar rondslenter en de vervallen mooie plekjes zie en bekijk, en vraag in mijn gedachte aan God. “Mag ik hier iets van maken, iets mee doen?” Krijg ik terug in mijn gedachte: “Ik heb iets nieuws voor jou.”
Paar maanden geleden een laat ik zeggen stukje film in mijn gedachte. Ik zat onder water en een touw voor mij. Ik trok mij aan het touw naar boven, maar het touw ging sneller naar beneden dan dat ik mijzelf naar boven kon trekken en werd dus verder onder water getrokken omdat ik het touw vast hield.
Daarbij de gedachte: “laat het touw los en kom boven. Laat je eigen zekerheden los deze trekken je alleen maar onder water”
Vorige week de langverwachte brief van de autoriteiten van Noorwegen. Ik mag ondanks mijn ervaring als elektricien niet aan de slag in Noorwegen als Elektriker.
De toezegging voor een baan was er op voorbehoud dat ik die erkenning, de Fagbref had. Geen fagbref geen baan.
Gister waren wij op het strand en ik heb daar een moment gepakt om na te denken. Ik kreeg hoofdpijn van het piekeren en vervolgens pijn om te stoppen met piekeren dat ik aan het piekeren was en en en … Ik ging in mijn gedachte terug in dat stukje film en liet daar heel bewust het touw los en kon dus naar boven zwemmen. Boven zat ik in open water. Alleen maar water welke kant ik ook keek. ik zag heel in de verte een glinstering van iets dat een stad zou kunnen zijn. Langs mij zag ik een touw drijven dat in de richting van die glinstering bewoog. Ik pakte dit touw vast en werd als een waterskiër naar die glinstering getrokken. Ik was in een tiende van een seconde heel ver weg van die plek waar ik boven was gekomen. Weg van alles dat ik ken, kan en doe.
Dit samen met die eerste zin van het nieuws was ik dus heel snel onderweg naar iets nieuws.
Komende september is er voor mij de optie om naar Noorwegen te gaan. Deze optie pak ik op, maar waar ik heen ga en wat er op mij wacht ik heb geen idee.
Iets nieuws. Iets anders.
Ik ben wel nieuwsgierig.
Wilfred
-
08 Juli 2012 - 18:32
Dorien:
Hi, weet hoe het voelt. Toen mr E me afwees, stond mn roeping naar SA ook op losse schroeven, maar ik bid je de genade van God toe dat Hij zal laten zien wat zijn grotere plan is! Het wordt een geweldig avontuur! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
